ΗΡΩΙΝΗ

Λεξιλόγιο της «πιάτσας»: άσπρο/άσπρη, παραμύθα, πρέζα, ηρώ, αλάτι, ζαπ, brown, sugar.

Είναι ένα παράγωγο της μορφίνης. Η ηρωίνη είναι το οπιούχο που χρησιμοποιείται πιο πολύ στις «πιάτσες» των ουσιοεξαρτημένων. Παρασκευάζεται μόνο για την παράνομη αγορά, μια και δεν χρησιμοποιείται πια ιατρικά. Έχει τη μορφή λευκής ή μπεζ σκόνης ή μικρών κόκκων.

ΤΡΟΠΟΙ ΧΡΗΣΗΣ

Η ηρωίνη λαμβάνεται από τη μύτη («μυτιά»), καπνίζεται, αλλά ο πιο συνηθισμένος τρόπος λήψης είναι η ένεση. Είναι αρκετά πιο ισχυρή ως παυσίπονο από τη μορφίνη.

Η ουσία που κυκλοφορεί στην παράνομη αγορά δεν είναι ποτέ καθαρή ηρωίνη, αλλά «κόβεται» (αναμειγνύεται) με διάφορες άλλες ουσίες που μοιάζουν με αυτήν, για να αυξηθεί το βάρος της και το κέρδος του εμπόρου.

Η χρήση της ηρωίνης τις τελευταίες δεκαετίες έχει εξελιχθεί σε ένα κοινωνικό πρόβλημα σε όλο σχεδόν τον ανεπτυγμένο κόσμο. Το φαινόμενο αυτό αφορά κυρίως τους νέους κάθε κοινωνικοοικονομικού επιπέδου.

ΑΜΕΣΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΗΡΩΙΝΗΣ

Τα αποτελέσματα της χρήσης της ηρωίνης εμφανίζονται λίγα δευτερόλεπτα μετά τη ν ενδοφλέβια λήψη της ουσίας.

Η πιο δυνατή εμπειρία –σύμφωνα με τους χρήστες- είναι το «φλας» (flash). Πρόκειται για μια αίσθηση θερμότητας που εξαπλώνεται σε όλο το σώμα ξεκινώντας από την κοιλιά. Διαρκεί λιγότερο από ένα λεπτό και συνοδεύεται από σεξουαλικό ερεθισμό και ρίγη. Ακολουθείται από μια ευχάριστη κατάσταση –μεταξύ ύπνου και ξύπνιου- ηρεμίας και ικανοποίησης. Ο πόνος (σωματικός και ψυχικός) εξαφανίζεται ενώ οι νοητικές λειτουργίες παραμένουν ανεπηρέαστες. Στη σωματική σφαίρα παρουσιάζεται συστολή της κόρης του ματιού, δυσκοιλιότητα, ιδρώτας, καταρροή και –ιδίως τις πρώτες φορές της χρήσης- ναυτία και εμετός. Τα δύο τελευταία συμπτώματα καθιστούν την εμπειρία του χρήστη αρκετά δυσάρεστη, ενώ η εμπειρία τοθ «φλας» θεωρείται καθοριστική για τη συνέχιση της χρήσης.

Έχει διαπιστωθεί ότι τα αποτελέσματα της χρήσης εξαρτώνται –σε μεγάλο βαθμό- από το άτομο και από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται η χρήση.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ ΗΡΩΙΝΗΣ

Η ηρωίνη προκαλεί ανοχή και ισχυρή σωματική και ψυχική εξάρτηση. Όταν επέλθει η σωματική εξάρτηση ο χρήστης έχει την ανάγκη επανάληψης της δόσης κάθε 4 έως 8 ώρες. Τα διαστήματα ανάμεσα στις δόσεις αυτές καταναλώνονται στην αναζήτηση της επόμενης δόσης. Μετά από μακροχρόνια χρήση παρουσιάζονται υπόταση, ανορεξία, υποθερμία, δυσκοιλιότητα, αναπνευστικά προβλήματα και σεξουαλική ανικανότητα. Στις γυναίκες παρουσιάζεται διακοπή της εμμηνόρροιας και μειωμένη πιθανότητα σύλληψης, αλλά και στην περίπτωση που θα συλλάβουν –πολλές φορές- παρουσιάζονται επιπλοκές στην εγκυμοσύνη και αποβολές. Αναφέρονται επίσης στερητικά σύνδρομα νεογνών από μητέρες ουσιοεξαρτημένες. Σοβαρά προβλήματα υγείας παρουσιάζονται επίσης από τη μακροχρόνια ενδοφλέβια χρήση της ουσίας και αφορούν τη μετάδοση μολύνσεων από την κοινή χρήση των συρίγγων. Σε όλες τις χώρες του κόσμου παρατηρείται μεγάλη συχνότητα της ηπατίτιδας και του AIDS μεταξύ των χρηστών της ηρωίνης. Άλλες συνήθεις μολύνσεις είναι οι ενδοκαρδίτιδες, ο τέτανος και η φυματίωση.

ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΔΟΣΗ (Overdose)

Η υπερβολική δόση μπορεί να γίνει ηθελημένα, να οφείλεται στην καθαρότητα της ουσίας, στη μειωμένη αντοχή του οργανισμού μετά τη αποτοξίνωση ή να συμβεί διότι ο χρήστης είναι μεθυσμένος.

Ο χρήστης παρουσιάζει «κυάνωση»: το πρόσωπό του και τα χείλη του παίρνουν μπλε χρώμα από τη έλλειψη οξυγόνου. Επίσης έχει μειωμένα αντανακλαστικά, η θερμοκρασία του σώματος πέφτει, το ίδιο και η πίεση του αίματος, και συνήθως ακολουθεί κώμα και θάνατος από την παράλυση του κέντρου της αναπνοής ή από πνευμονικό οίδημα αγνώστου αιτιολογίας.

Πολλοί θάνατοι οφείλονται στο συνδυασμό των ουσιών αυτών με άλλες ουσίες με την ίδια η αντίθετη ενέργεια (π.χ. ηρωίνη και κοκαΐνη ή ηρεμιστικά), αλλά η συχνότερη αιτία θανάτου των χρηστών ηρωίνης είναι ο συνδυασμός της καταστολής της αναπνοής και του πνευμονικού οιδήματος, που προκαλείται από οξεία αλλεργική αντίδραση είτε στο ίδιο το οπιούχο είτε στις ουσίες που χρησιμοποιούνται στο «κόψιμο» της ηρωίνης.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΣΤΕΡΗΣΗΣ

Το σύνδρομο στέρησης παρουσιάζεται στον εξαρτημένο χρήστη οπιούχων 6 έως 8 ώρες μετά τν τελευταία δόση. Έχει τη μορφή βίαιης γρίπης με πυρετό, «κομμάρες», χασμουρητά, σπασμούς, «πιασίματα» και κράμπες σε όλο το σώμα.

Η δράση κορυφώνεται γύρω στις 48 με 72 ώρες και μετά τα συμπτώματα αρχίζουν να υποχωρούν. Το σύνδρομο στέρησης, συνήθως, δεν είναι επικίνδυνο, και έχει μεταβλητή βαρύτητα ανάλογα με την ουσία, την ημερήσια δόση και την προσωπικότητα του ατόμου.

ΜΕΘΑΔΟΝΗ

Είναι ουσία συνθετική και παρασκευάζεται χημικά. Έχει δράση παρόμοια με τα οπιούχα, αλλά δεν περιέχεται στο όπιο. Ανακαλύφθηκε στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και χρησιμοποιήθηκε ως αναλγητικό.

Έχει μορφή κατακίτρινου σιροπιού, επίσης διατίθεται σε δισκία και σε ενέσιμη μορφή. Προκαλεί ανοχή και εξάρτηση.

Χρησιμοποιείται για την απεξάρτηση από οπιούχα ή ως υποκατάστατο της εξάρτησης από αυτές τις ουσίες, γιατί έχει το πλεονέκτημα να δρα στον οργανισμό περισσότερο από την ηρωίνη (24 ώρες) και έτσι χρειάζεται μόνο μία χορήγησης την ημέρα. Επιπλέον, το στερητικό της σύνδρομο είναι ηπιότερο, αλλά διαρκεί περισσότερο και ως εκ τούτου είναι πιο βασανιστικό.